Vrijdag 05-10-'18
Goooodmorning Kailerdash
Nu we wakker waren zagen we eigenlijk waar we in beland waren. Weer een top omgeving met een riant appartement en het uitzicht vanaf het balcon waar je uren zou kunnen genieten. Het weer was minder want het regende en het was een stuk kouder.
Na wederom een super ontbijt klaargemaakt door Samira zijn we in de wagem gestapt om langs de Kaspische zee te rijden naar Rasht.
Onderweg begon het steeds harder te regenen maar dat mocht de pret niet drukken.
Samira had voor van alles gezorgd, koffie, koeken en etc. Net voor Rasht zijn we even gestopt bij "Casino Boulevard" . Deze boulevard stamt nog uit de tijd van voor de Revolutie.
Maar door de revolutie is dat helemaal in het slop terecht gekomen en wat er vanover is gebleven zijn de gebouwen waar de vele casino's in gezeten hadden. We stopten bij een soort strand restaurant , waar we voor dat we uitstapten in de wagen aftelde tree, two and one! Want het tegende pijpenstelen dus het was rennen naar dat restaurant.
We hebben er lekker koffie gedronken en het gesprek kwam al weer snel over hoe het hier vroeger was. Ongelofelijk wat zo'n revolutie allemaal tot stand kan brengen.
Een stuk verder naar Rasht laste Vahid een plas pauze in bij een bekend restaurant van hem, tja en dan word er gevraagd of wij zin hebben in een oud nostalgisch Iraans maaltje genaamd Dizi.
Dat slaan khosteini en ik nooit af en zo zaten ineens aan een super maaltje. Man,man wat was dat lekker. Na dat super eten werd er ook gevraagd of wij een waterpijp wilden. Tja, dat is voor mij natuurlijk niet om af te wijzen maar Khosteini is geen roker.
Toch onder het motto van " Je moet alles in je leven geprobeerd hebben" heeft Khosteini gezellig mee gepaft.
Hij bleek toch talent te hebben want hij kon met het uitblazen vd rook mooie circeltjes te maken.
En zo was het inmiddels al in de avond toen Rasht cemtrum in reden. En wat je eigenlijk niet verwacht in zo'n grote stad vonden we zeer moeilijk een hotel of hostel.
We kwamen uiteindelijk wel bij een hostel uit maar de kamer bestond alleen uit wat bedden en dat was het.
Voor ons als 2 landlopers maakte het allemaal niet uit maar Samira zag dat toch niet zo te zitten.
Ze deed niet uit de hoogte maar om nog gezellig bij elkaar te zitten zou niet veel ruimte zijn en we vonden met z'n allen dat ze daar wel gelijk in had.
Na wat verder gezocht te hebben en Varid zo links en rechts in het Farsi' wat op straat geroept te hebben volgde we ineens een Peugeot die ons naar een klein appartementje leidde.
Dit appartementje had welleswaar meer privè maar had maar 1 slaapkamer.
Samira vond het maar zo zo, maar toen Khosyeini en ik haar vertelde dat ik mij bedje altijd bij heb en khosteini al helemaal geen eisen heeft qwa slapen, want die kan nog wel gewoon op 'n begraafplaats slapen als het zou moet zijn, ging ze toch overstag.
En zo hebben we toch een nog een toffe avond/ nacht gehad met dansen en het spelen van een soort mens erg je niet.
Nu we wakker waren zagen we eigenlijk waar we in beland waren. Weer een top omgeving met een riant appartement en het uitzicht vanaf het balcon waar je uren zou kunnen genieten. Het weer was minder want het regende en het was een stuk kouder.
Na wederom een super ontbijt klaargemaakt door Samira zijn we in de wagem gestapt om langs de Kaspische zee te rijden naar Rasht.
Onderweg begon het steeds harder te regenen maar dat mocht de pret niet drukken.
Samira had voor van alles gezorgd, koffie, koeken en etc. Net voor Rasht zijn we even gestopt bij "Casino Boulevard" . Deze boulevard stamt nog uit de tijd van voor de Revolutie.
Maar door de revolutie is dat helemaal in het slop terecht gekomen en wat er vanover is gebleven zijn de gebouwen waar de vele casino's in gezeten hadden. We stopten bij een soort strand restaurant , waar we voor dat we uitstapten in de wagen aftelde tree, two and one! Want het tegende pijpenstelen dus het was rennen naar dat restaurant.
We hebben er lekker koffie gedronken en het gesprek kwam al weer snel over hoe het hier vroeger was. Ongelofelijk wat zo'n revolutie allemaal tot stand kan brengen.
Een stuk verder naar Rasht laste Vahid een plas pauze in bij een bekend restaurant van hem, tja en dan word er gevraagd of wij zin hebben in een oud nostalgisch Iraans maaltje genaamd Dizi.
Dat slaan khosteini en ik nooit af en zo zaten ineens aan een super maaltje. Man,man wat was dat lekker. Na dat super eten werd er ook gevraagd of wij een waterpijp wilden. Tja, dat is voor mij natuurlijk niet om af te wijzen maar Khosteini is geen roker.
Toch onder het motto van " Je moet alles in je leven geprobeerd hebben" heeft Khosteini gezellig mee gepaft.
Hij bleek toch talent te hebben want hij kon met het uitblazen vd rook mooie circeltjes te maken.
En zo was het inmiddels al in de avond toen Rasht cemtrum in reden. En wat je eigenlijk niet verwacht in zo'n grote stad vonden we zeer moeilijk een hotel of hostel.
We kwamen uiteindelijk wel bij een hostel uit maar de kamer bestond alleen uit wat bedden en dat was het.
Voor ons als 2 landlopers maakte het allemaal niet uit maar Samira zag dat toch niet zo te zitten.
Ze deed niet uit de hoogte maar om nog gezellig bij elkaar te zitten zou niet veel ruimte zijn en we vonden met z'n allen dat ze daar wel gelijk in had.
Na wat verder gezocht te hebben en Varid zo links en rechts in het Farsi' wat op straat geroept te hebben volgde we ineens een Peugeot die ons naar een klein appartementje leidde.
Dit appartementje had welleswaar meer privè maar had maar 1 slaapkamer.
Samira vond het maar zo zo, maar toen Khosyeini en ik haar vertelde dat ik mij bedje altijd bij heb en khosteini al helemaal geen eisen heeft qwa slapen, want die kan nog wel gewoon op 'n begraafplaats slapen als het zou moet zijn, ging ze toch overstag.
En zo hebben we toch een nog een toffe avond/ nacht gehad met dansen en het spelen van een soort mens erg je niet.
Het hele verhaal volgt nog in mij blog.
T begin vaak bij jezelf, positief blijven dan komt het vaak goed.