Donderdag 18 Oktober

Gooooooodmorning  Shiraz,

7.30 uur, opstaan!!!!

De wekker moest het doen want tijdens het afgaan van de wekker ging er van alles door mij heen maar om eruit te gaan had ik nog geen reden. Maar naarmate ik wakker werd kwam het plan boven drijven dus met een klets water in mij gezicht en bewapend met mij camera zijn we op pad gegaan naar die veel beloofde Moskee.
Kourosh had niet overdreven, het was een schitterend gezicht dat die zonnestralen door dat glas in lood met verschillende kleuren scheen.

Het jammere was wel dat wij niet de enige waren die dat wilde zien.  Diverse georganiseerde reis tour’s hadden hun toeristen ook naar deze Moskee gebracht en met name de Chinezen lieten van zich gelden. Bepakt met de duurste camera's eiste zij hun plek op om zo een mooie foto van hun geliefde te nemen in combinatie van de vele mooie kleuren. Nadat ik met veel vlieg en kunstwerk de Chinezen tijdens het foto en filmen had ontweken had ik het na een halfuur wel gehad en maakte mij snel uit de voeten.

Omdat we nog niet ontbeten hadden zijn we na die mooie Moskee weer snel  terug gegaan naar het Hostel waar ons een heel  lekker ontbijt stond te wachten.  Na het ontbijt zijn we op pad gegaan en de route en plaatsen  wat Kourosh aan Khosteini had verteld gaan bezoeken. Het eerste wat we aandeden was een een museum met een mooie tuin.

Het Naranjestan e Ghavam Museum was mooi maar omdat we al heel wat musea en tuinen hadden gezien was het niet echt bijzonder te noemen. Nadat ik met een of ander figuur die zich uit had gedost met het uniform van de laatste koning op de foto was gegaan, liet ik enthousiast en onder het genot van een goeie bak koffie de foto aan Khosteini zien. 

Had het beter niet kunnen laten zien want Khosteini vond het de meest lullige toeristen foto die de meeste toeristen laten maken.
Toen we deze tuin en musea hadden gezien kwamen we tot de conclusie dat we genoeg van dit hadden gezien en om nou iets totaal anders te gaan bekijken besloten we naar een Bazar te gaan. Die hadden we nog niet veel gezien!!!,  en ondanks dat bleef Khosteini in zijn rol als zeer vriendelijke toerist door zowat bijna iedereen te groeten met Salam, Salam alijkum.

Tussendoor had ik nog een mooi Zorroastriaans armbandje op de kop getikt en als ik de verkoper moest geloven was het Zorroastriaans figuur in de armband van volledig goud. Toen ik net 10 minuten de trotse eigenaar was van dit armbandje kwamen we uit op een gezellig binnenplaatsje met allerlei shopjes.  We hebben  daar bij dat binnenplaatsje wat rond gelopen en nadat ik een mooi hangertje als souvenir voor mij beste vriendin Myrna had gekocht  kwam in gesprek met 2 jonge Iraanse meiden.

Het gesprek ging al snel over  het onderdrukte leven waarin de meiden zich staande moeten houden. Telkens als je met jong volk praat kom je erachter dat ze het eigenlijk helemaal beu zijn die regels maar dat ze toch nog  van hun land genieten en  er niet teveel  tegenin willen gaan omwille van respect naar hun ouders die in het verleden hebben gevochten voor de vrijheid.
Kourosh had in zijn plan een restaurant getipt aan Khosteini  dat goed eten serveerde, nou dat gaan we maar even opzoeken dan want we hadden inmiddels al weer trek gekregen na al dat geloop. Het eten was super, zo lekker,  dat ik,  wat Khosteini had besteld ook nog bestelde. Tijdens het naar binnen slaan van dit gerecht kwam er een Belgisch ouder echtpaar bij ons aan tafel zitten. Het waren vriendelijke Belgen die met zo’n georganiseerde reis op pad waren maar die de groep even waren ontvlucht.

Nadat wij ons reis systeem hadden verteld zouden ze de volgende keer ook gewoon zelf de reis naar Iran regelen want het reizen met een groot gezelschap vonden zij toch ook niet zo’n succes.
Terug bij het Hostel werd ons een vegetarische maaltijd aangeboden.  Had in eerste instantie zoiets van, tja , ik wil wel graag wat vlees erbij maar om nu weer helemaal op zoek te gaan naar een restaurant daar voelde we ook niet veel voor, maar ondanks dat er geen vlees bij zat was het een zeer lekker maaltje.
Sávonds zijn we op aanraden van een kerel die bij het Hostel werkte nog op pad gegaan naar een chill koffiehuis Ferdowsi. De weg naar dat koffiehuis was gemakkelijk te doen met onze googlemaps maar toen we er vlakbij waren konden we het niet 1.2.3 vinden. Pas na wat links en rechts te hebben gevraagd kwamen we bij dat chill koffiehuis. Super relax al zijnde hippie style hebben we hier een goeie bak koffie gedronken.
Tegelijkertijd spraken Khosteini en ik erover dat dit het dus is in Iran. Een koffie huis waar de jeugd het mee moet doen en verder is er geen uitgaan gelegenheid. Met het terug lopen naar het Hostel hadden we het er nog over, zeker als je laat in de avond over straat loopt zie je dus gewoon bijna geen mens op straat, alles zit thuis en de straten zijn leeg.
Terug bij het hostel aangekomen werd de deur open gedaan door Kourosh. Khosteini  vond het al tijd om naar zijn nest te gaan terwijl ik nog even met Kourosh heb zitten kletsen die net van een feestje kwam en hard bezig was om zijn beschonken kop recht te houden.
Ben denk ook niet lang meer opgebleven en  het leek mij verstandig om ook maar te gaan pitten, we hadden immers voor morgen de trip naar Persopolis gepland met de zus van Ali.

Groet,
Khosteini & Mr.P