Zondag 07-10-'18

Goooodmorning Zanjan,

Na weer een voortreffelijk ontbijt , in elkaar geflanst door Samira zijn we op pad gegaan naar Teheran.
Vahid zoals altijd veel telefoontjes van zijn werk als bouw project leider, vond Samira het verstandiger dat zij achter het stuur kroop.

Nou dat hebben we geweten. De zeer vlotte Iraanse  wist het gas pendaal wel te vinden. De snel wegen on Iran lenen zich er wel voor want het is vaak gewoon lang rechtdoor. Alleen de verkeers Politie was het niet zo eens met het vlotte doorrijden van onze chauffeuse.

Nadat de Politie onze snelheid had gecontroleerd met zo'n snelheids gun, wuifde een agent naar ons om te stoppen.
De charmante Samira liep met een onschuldige blik naar de strenge agent maar dat bleek weinig te helpen. Pas toen de agenten ons zagen werden ze milder en besloten ze het met een waarschuwing af te doen.

Schijnbaar willen ze bij de overheid geen negatieve toestanden laten zien aan toeristen. Die mazzel voor Samira had ik zelf bijna omver gemaaid door bij het het staande houden te gaan filmen.
De collega van de agent had dat gezien en bij het terug lopen naar de auto werden onze vrienden terug geroepen met de mededeling dat hij wilde zien dat ik het opgenomen filmpje direct delete.

Aangekomen in het drukke Teheran , zijn we nog langs het bouw project van Vahid geweest, en hebben we heerlijk in een restaurant Kabab gegeten. Het plan was om met de bus naar Qom te gaan maar dat plan was snel van tafel omdat we het relaxer vonden om rechtsstreeks  naar Qom te rijden.

Door dit nw plan hadden we ineens meer tijd en stelde Samira ons voor om nog even bij haar thuis te komen.
Na 3 dagen met dit zeer vriendelijk stel een hele goedde tijd te hebben meegemaakt was het nu tijd om afscheid te nemen.

Na een zeer hartelijk afscheid, hebben we elkaar beloofd dat we elkaar zeker bij het einde van onze nu al fantastische reis weer terug gaan zien in Teheran en als Vahid het voor elkaar zou krijgen met zijn drukke werk, ze mischien ons ontmoeten in Chiraz.

Eenmaal in de taxi werden we weer op de feiten van het reizen alla Back-Pack gewezen.
De Chauffeur bracht mij toch weer op het idee dat ik toch maar beter kan stoppen met roken, niet dat ik dat niet mocht in z'n taxi,maar het regelmatig hoesten van hem , en dan hoesten op 'n manier waarvan wij dachten ; Zou hij het nog wel halen tot aan Qom!, had ik toch niet zoveel zin meer om 'n peuk op te steken.

De rit ging ondanks dat gehoest en een behoorijke ongelukkige rijstijl toch behoorlijk vlot. Eerst dachten we toen we aan de rand van Teheran nog even bij een bus station stopten van wat gaat er nu allemaal gebeuren, maar toen de chauffeur de kofferbak open maakte en ik gelijk uitstapte want onze spullen lagen daarin , zagen wij wat de bedoeling was van deze stop.

Er werden wat dozen achter ingeladen en onze spullen kwamen op de achterbank terecht.
Tijdens dit tafereel werd ik nog aangesproken door nog al jonge Irànier die met zijn vertaal machine op z'n telefoon zo met mij communiceerde.

Het was een vriendelijke gast, en hij vroeg mij naar mij nr.
Zag er geen kwaad in, en we zijn daarna snel onze weg gaan vervolgen.
Snel zeker, want ik denk dat we er maar 'n uur over 150km hebben gedaan.
Khosteini en ik , vonden het wel best, 't schoot tenminste op en in No-time stonden we voor het hotel in Qom.

Schitterend hotel, wel gedatteerd,  Stijlvol en the looks uit de periode van voor de revolutie.
De kamer , bedden waren zeer Ok.
We hadden bij aankomst weer behoorlijk honger maar daar had de charmante receptioniste wel een oplossing voor, want met de vraag van ons om wat te eten bleek het restaurant gesloten te zijn en buiten zou er opk niet veel meer open zijn. Maar ze stelde voor om voor ons Pizza te laten bezorgen.

Het duurde niet lang of er werd op de deur geklopt en jawel hoor, 2 overheerlijke pizza's zowel eentje voor Khosteini en eentje voor mij.

Na een goedde douche en de Pizza in de buik zijn we denk snel in slaap gevallen om morgen weer met volle energy Qom te gaan bezichtigen.

Tot morgen,
Khosteini& MR.P