Dinsdag 02-10

6 oktober 2018 - Rasht, Iran

Na een goed uiltje geknapt te hebben zaten we wederom aan ons riante ontbijd. Omdat we gister te laat waren voor een bezoek aan het Golestan Paleis van de afgezette koning Shay stond het vandaag op het plan.

We wilden daar gewoon relax rondlopen zonder dat we er te weinig tijd voor hadden.
Het bezoek was mooi zeker als je al kamers zag waar alles blinkte van zilver en spiegels.
Na zowat een paar uur te hebben rond gesjokt hadden we het eigenlijk wel een beetje gehad en hebben daar bij het Paleis, jawel weer Kabab.

Het normaal stevige darmstelsel word met dit voedsel aardig op de proef gesteld kan ik jullie verzekeren, een windje laten zit er even niet bij want...

Na het bezoek aan het Paleis besloten we om de bekende grote begraafplaats van gesneuvelde militairen te bezoeken. De begraafplaats lag aan de rand van Teheran dus we moesten een stuk met de Metro.
Als je in het centrum in de Metro stapt merk je gelijk in een Metropol stad zit, tjonge wat een berg volk op elkaar gestopt in die Metro maar van lieverlee de Metro van het centrum langs diverse stops de nodige mensen uit liep stappen kon je opeens gewoon gaan zitten.

Toem we naar de begraafplaats wandelde zaggen we net telaat dat er een brommer geschept was door een auto. Met wat schaaf wonden bleek het gelukkig mee te vallen en het flesje water wat ik de onfortuinlijke bromner rijder wilde aan bieden bedankte hij vriendelijk voor.

De begraafplaats was ontzettend groot en we hebben die niet helemaal bezocht want wat we eigenlijk dachten dat deze alleen voor gesneuvelde militaren was bleek ook gewoon volk zijn rust te hebben gevonden.

Het was indrukwekkend maar ik vond mij bezoek aan het toilet terug bij het Metro station toch nog indrukwekkender.
Zal jullie de details besparen maar ik toch zo 5 minuten het toilet proper proberen te achter laten.

Ze zouden eens moeten weten, die gasten,die bij voor het station stonden en mij wederom vroegen waar ik vandaan kwam wat er zich had afgespeeld in het toilet, want dan waren ze hoogswaarschijnlijk niet meer zo enthousiast geweest met roepen van " A v Basten, Kulit en van Bommel!

Toen we terug waren in het Hostel heeft Khosteini via het Hostel de vriendelijke Samira gebeld met de vraag of het nog doorging de uitnodiging. Omdat we beidde geen Iraanse simkaart hadden heeft khosteini de Hostel medewerker gevraagd om haar te bellen.

Het was niet zo'ne Snuggere want Khosteini had iemand aan de lijn gekregen die van niets wist. Toen Khosteini naar 't nr keek had die Pipo een ander nr gebeld. Toen die Pipo het goede nr had gedraaid kreeg hij Samira aan de lijn.

We waren nog steeds welkom en ze gaf het adres aan die Pipo. En zo stonden we in no-time met de taxi in een of andere straat bij Samira voor de deur.
We werden super hartelijk ontvangen in hun riante appartement.
Op tafel stond vanalles aan eten en jawel Vodca.

Tja, we hadden wel het e.a verwacht maar dat het zo gastvrij , nee dat hadden we niet verwacht.
T was super gezellig en t was net of wij deze vriendelijke lui al lang kende.
Toen het al best wel laat was geworden stelde zij voor om gewoon bij hun te blijven slapen, maar toen we erachter kwamen dat zij gewoon  s'morgens moesten werken vond Khostijni het niet zo netjes om op dat aanbod in tegaan.

Nadat zowat bij alle 2 de ogen dicht vielen, stelde Khostijni voor om terug te keren naar ons Hostel want dat haddden zij nooit voorgesteld.
Het was voor mij een sociale les want als er bij mij Vodca in zit vind ik het allemaal gezellig en denk ik niet zo snel aan teruggaan.

De lieverds hadden voor ons een taxi geregeld en we hadden afgesproken om de andere dag met hun naar hun 2e appartement te even buiten Teheran.
 
Denk dat het zowat 2uur s'nacht is geweest toen we terug gegaan zijn naar ons Hostel waar we snel door de Vodca in slaap zojn gevallen.

Tot zover deze dag.
Sallam,
Khostijni & Mr.P